Rozdział XII część I

Rozdział XII

Byliśmy na miejscu z małym opóźnieniem przez korki. Nie mogłam jej nigdzie znaleźć. Latałam w jedną i drugą stronę.

-Uspokój się. Gdzieś musi być. Nie ma co panikować. –powiedział Lou i zaczął się śmiać.

-Ale ona już tu powinna być! Panikować to dopiero umie Oliwka. –odpowiedziałam.

-No to musi chyba bardzo śmiesznie wyglądać –stwierdził Lou i przytulił mnie. – zaraz ją znajdziemy.

-Mam nadzieję. –odparłam i odwróciłam głowę. –Patrz! Tam! –krzyknęłam i pomachałam do stojącej na wprost dziewczyny. Stała jak wyryta z szeroko otwartą buzią. Po chwili zorientowałam się dlaczego.

-Chyba następnym razem muszę pojawiać się sama. Wywołujesz dziwne reakcje u dziewczyn. –powiedziałam do towarzysza. Podeszliśmy w stronę Oliwki. Wyglądała jak zaczarowana.

-Boże, dziewczyno! Nareszcie! –krzyknęłam i przytuliłam ją mocno.

-Lidka, kurwa powiedz mi, że to nie ktoś o kim myślę. –przerażona szepnęła mi na ucho wskazując na chłopaka.

-Nie mogę. –odpowiedziałam szczerząc się do niej i odwróciłam w stronę chłopaka. – to jest Louis, zresztą, bardzo dobrze o tym wiesz.

Tomlinson uśmiechnął do Oliwki i przywitał się z nią.

-No to chyba możemy już jechać? –powiedział po czym podszedł do mnie i złapał w talii.

-O matko… -wypowiedziała powoli moja przyjaciółka. –to się nie dzieje naprawdę.

 Patrzyła na nas chwilę i szeroko się uśmiechnęła i zaczęła mnie przytulać.

-Dobra chodźmy już. Ludzie się na nas głupio patrzą. –powiedziałam po chwili.

Ruszyliśmy do samochodu. Tak bardzo cieszyłam się, że Oliwka była już ze mną. Miałyśmy sobie tyle do powiedzenia.

-Możecie skończyć już te gadanie i mi pomóc?! –krzyczał Lou ciągnąc walizki i co chwila się potykając. –Jezu, co ty tam masz?!

-Tylko kilka rzeczy. –powiedziała niewinnie Oliwka.

Po chwili zapakowaliśmy się do auta i ruszyliśmy do domu. Co chwila dostawałam od chłopaków sms’y czy jesteśmy już w drodze. „Wszystko już gotowe. Czekamy na was i na Davida.” Popatrzyłam na Louisa znacząco. Od razu zrozumiał o co mi chodzi. Chwilę później byliśmy na miejscu. W dzikim tempie wyszliśmy z samochodu.

-Rzeczy weźmiemy później. Chodź do środka. –powiedział Lou do Oliwki. Szłam pierwsza i z impetem otworzyłam drzwi. Nie mogłam uwierzyć w to co widzę. Na podłodze siedział cały mokry Niall i wycierał podłogę.

-Co się stało? – zapytałam przerażona.

-To wszystko jego wina! –krzyknął blondasek i wskazał palcem na Harrego. – gdyby był bardziej ostrożny nic by się nie stało!

-No na pewno! –powiedział oburzony Loczek. – gdybyś nie wsadzał łap w moje piękne ciasto nie musiałbym przed tobą uciekać. No i nie zahaczyłbym o tego szampana.

Nagle obok mnie zjawiła się Oliwka.

-To nie moja wina, że nie mogłem już wytrzymać. –powiedział Nialler i podniósł się z podłogi. –byłem gło…

Nie dokończył. Spojrzał na Oliwkę. Wymieniłam porozumiewawcze spojrzenie z Louisem.

-Louis chodź pomożesz mi w czymś! –powiedziałam szybko. Poczułam na sobie groźne spojrzenie Oliwki. Popatrzyłam na nią i tylko się uśmiechnęłam. Zostawiliśmy ich samych i dołączyliśmy do chłopaków siedzących w salonie. Spisali się naprawdę świetnie. Wszędzie wisiały balony, a światło miało czerwony odcień.

-Wow, jest świetnie. –powiedziałam.

-Romantycznie. –powiedział Harry, a oczy mi się zaiskrzyły.

-Nawet o tym nie myśl, Hazza. –powiedział do niego Tomlinson. –Niall chyba był szybszy.

Wszyscy spojrzeliśmy na idącego w naszą stronę rozpromienionego Niallera, który był zajęty rozmową z Oliwką.

-No to chyba czas zacząć imprezę! –krzyknął Liam. – Witamy w domu, Oliwka!

Dziewczyna spojrzała na wszystkich, a w oczach pojawiły się łzy.

-O mój boże, dziękuję wam! –powiedziała i zaczęła przytulać wszystkich po kolei.

Nagle zadzwonił dzwonek do drzwi.

-Otworzę. –powiedział Liam i rzucił się w stronę drzwi. Chwilę później było słychać śmiechy, a do salonu wkroczył David w towarzystwie dwóch dziewczyn.

-Cześć wszystkim! –krzyknął radośnie. – To moja siostra, Alice. A to Naomi, moja dziewczyna.

Spojrzałam na Harrego, który wpatrywał się w Alice jak w nikogo innego.

-Chyba ktoś tu wariuje. –powiedziałam Louisowi wskazując na Harrego. Ten tylko przewrócił oczami.

-Ja wariuję. Na twoim punkcie. – odparł i czule pocałował.

 Impreza rozkręciła się w mgnieniu oka. Mijała godzina za godziną, a wszyscy bawili się w najlepsze. Zayn zajął się muzyką, co wyszło mu naprawdę świetnie. Nagle puścił wolniejszą piosenkę. Louis od razu poprosił mnie do tańca. Mocno się w niego wtuliłam i zamknęłam oczy. Czułam się jak najszczęśliwsza dziewczyna na świecie.

-Zmęczona? –zapytał nagle Lou.

-Trochę… -przyznałam, choć tak naprawdę strasznie chciało mi się spać. Po skończonej piosence usiedliśmy na kanapie. Zaraz potem dosiadła się do nas cała reszta.

-Może zagramy w butelkę? –zapytał nieźle nawalony Harry.

Wszyscy przytaknęliśmy zgodnie. Zaczęliśmy grać i naprawdę świetnie się bawiliśmy. Alkohol powoli się kończył, ale nikt nie zwracał na to uwagi. Louis przytulił mnie. Nie mogłam już wytrzymać i w końcu zasnęłam.